ja, iedereen wist het zeker
de onderste steen moest boven
we wilden eindelijk gerechtigheid
we wonden er geen doekjes om

hoe dat moest gebeuren
ook daarover was geen twijfel
grondig, pijnloos zo mogelijk, maar
we zouden geen methode schuwen

saamhorig gingen we op zoek
naar onze vijand, naar die lafaard
de oplichter, de ellendeling, de dader
zijn verdiende loon lag klaar

we onderzochten, analyseerden
en discussieerden opgewonden
over hypotheses, doemscenario’s
en complottheorieën, tevergeefs en

tot niemand er meer in geloofde
toen vonden we hem op een stille plek
onder een berg vergeten puin
klein, trillend, doodsbang

we stormden en masse op hem af
ieder voor zich, duwend trekkend
en struikelend, aan ons doel voorbij
vertrapten we onze onderste steen
tot minder dan gruis